«حسین اصلانی» آهنگساز و اُستاد موسیقی و پیانو، گیلانی‌‌ست و امّا سال‌هاست که در نیویورک زندگی می‌کند. در سایت ویکیپدیای فارسی در باره‌ی او چنین می‌خوانیم: «او در سال ۱۳۱۵ در روستای شاقاجی رشت، در خانواده‌ای سرشناس به دنیا آمد. امّا بسیار زود پدرَش را از دست داد و سال‌های کودکی را با مشکلات خانوادگی حاصل از این مصیبت به سختی گذراند. وی پس از گذراندن مقطع ابتدایی در سال ۱۳۳۲ ناگزیر به تهران مهاجرت کرد و برای تأمین معاش به شغل‌های مختلفی روی آورد.
       او که به‌طور خودآموز نواختن آکاردئون را تجربه کرده بود، در همان سال‌ها توانست طیِّ تحصیل در مقطع متوسّطه، به تمرین‌های شبانه‌ی نوازندگی پیانو در هنرستان موسیقی بپردازد. این تلاش‌ها سرانجام سبب شد ایشان در سال 1336 به هنرستان موسیقی در رشته‌ی موسیقی کلاسیک راه یابد و از محضر استادانی چون خانم «تاتیانا خاراتیان» در نوازندگی پیانو، «فریدون فرزانه» برای تئوری و سلفژ و «هوشنگ استوار» در دروس هارمونی، ارکستراسیون و آهنگ‌سازی بهره ببرد.
       حسین اصلانی در سال 1340 به عنوان آهنگساز، تنظیم‌کننده و پیانیست در رادیو و تلویزیون ملّی ایران مشغول به کار شد و برای بسیاری از خوانندگان و آهنگسازان صاحب‌نام از جمله زنده‌یاد «محمّد نوری»، «محمّد سریر» و «فریدون شهبازیان» قطعاتی را تنظیم نمود و در کنار آهنگسازی، به‌طور پیوسته به تدریس و آموزش موسیقی مشغول شد. ایشان در یکم فروردین 1351 با مهاجرت به آمریکا تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی‌ارشد رشته‌ی آهنگسازی موسیقی معاصر و ارکستراسیون نزد اساتیدی هم‌چون پرفسور «دیری جان مایزل» و پرفسور «جول توم» در دانشگاه پرچس‌سونی درس آموخت.
       اصلانی با تلاش در امر آموزش موسیقی در رشته‌ی پیانو و آهنگسازی، توانست تأثیر مطلوبی بر شهر محلِّ اقامت خود یعنی نیویورک بگذارد و شاگردان بسیاری را پرورش دهد که بسیاری از آن‌ها به چهره‌های موفّق موسیقی در آمریکا بدل شده‌اند. او علاوه بر چيره‌دستي در هنر موسيقي، شخصيّتي فروتن، ميهن‌دوست و با محبّت است كه احداث دو باب مدرسه در مقطع راهنمايي و دبيرستان در روستاي زادگاهَش به ياد مادرش، نمونه‌اي از اين عشق به سرزمينَش است.»
       حسین اصلانی اوایل شهریور ماه سال جاری (1392) به ایران آمد تا دگربار با وطن‌اش و به ویژه با زادگاه محبوب‌اش شاقاجی دیداری تازه کند. از دفعه‌ی پیش که او به این‌جا آمده بود، سه یا چهار سال می‌گذشت. عصر شنبه نُهُم شهریور، حوزه‌ی‌ هنری رشت برای او بزرگداشتی با عنوان «شکرانه‌ی حضور» برگزار کرد؛ بزرگداشتی که در آن، او و پسرعموی فیلمسازِ شناخته‌شده‌اش «محمّدرضا اصلانی» حضور داشتند.
       صبح روز بعد (یکشنبه 10 شهریور 1392)، حسین اصلانی به خانه‌ی فرهنگ گیلان آمد تا ضمن دیدار با این خانه‌ی قدیمی و زیبا و نیز با محلّه‌ی ساغریسازان که بخشی از کودکی و نوجوانی‌اش را در آن زیسته بود، با تنی چند از اهالی موسیقی رشت - هنرآموز، هنرجو، آهنگساز و تحصیلکرده‌های این رشته - دیداری و گفت‌وگویی داشته باشد. فرصت کمی برای اعلام این تصمیم اُستاد به همگان بود و از این رو نشست شلوغی نداشتیم. امّا در این نشست گفت‌وگویی صمیمی بین حضّار و اُستاد درگرفت و ضمن آن قطعاتی از ایشان شنیده شد و قطعاتی از آهنگسازی جوان که آمده بود؛ در باره‌ی این قطععات تبادل نظر شد و از مشکلات کار موسیقی صحبت به میان آمد و سرانجام، عکسی به یادگار و اُمید به دیداری دگربار.  

عکس: حسین مقبول‌کردار