در این نشستِ نخُستِ برنامه‌ی سازشناسی که قرار است گروه موسیقیِ خانه‌ی فرهنگ گیلان ماهی یک‌بار آن ‌را برگزار کُند، شمار قابلِ توجّهی از هنروران و هنردوستانِ گیلانی حضور یافتند و «مُحسن نورانی»، دانشحوی کارشناسی ارشد  دانشکده‌ی موسیقیِ کرج با گرایشِ آهنگسازی که کارشناسی‌اش را در زمینه‌ی نوازندگی ویلنسل اخذ کرده‌است، ابتدا به کمکِ اسلایدهایی که تهیّه کرده‌بود به ارایه‌ی تاریخچه‌ای از شکل‌گیری و تحوّلِ این ساز در زادگاهش اروپا پرداخت و شرحی از تبارشناسیِ این ساز، ساختارِ آن، گونه‌شناسیِ آن – از جمله اینکه سازی زهی-آرشه‌ای و از گونه‌ی «ویولا دا گامبا»ها (ویولا‌ها‌ی بینِ دو زانو) در برابرِ «ویولا دا کاپراچیو»ها (ویول‌های روی شانه مثل ویولن و ویولا) است – و نیز اسامیِ مختلفِ آن در دوره‌های مختلفِ موسیقی سُخن گفت و سپس به تحوّلاتِ نقش این ساز در ادوار موسیقی، از نقشِ اغلب همراهی‌کننده‌اش به‌عنوانِ باسّوکُنتینوئو – به همراهِ هارپسیکورد – در دوره‌ی باروک تا نقشِ سولو در چِلّو کُنسرتوهای پُرشور و بیانگرایانه‌ی دوره‌ی رومانتیک و نیز یه اعتباری که موسیقیدانِ بزرگِ دوره‌ی باروک، «یوهان سباستیان باخ»، با سوییت‌های شش‌گانه‌ی جاودانه‌اش به ویلنسل داد، اشاره‌کرد.

در ادامه‌ی این سُخنرانی، «کیوان حبیب‌زاده» – کارشناس موسیقی و نوازنده‌ی ویلنسل – به ارایه‌ی عملیِ نمونه‌هایی از تکنیک‌های نوازندگی با ویلنسل – از جمله لِگاتو، اِستاکّاتو، ترِمولو، پیتسیکاتو – پرداخت و با اجرای بخشی کوتاه از پیش‌درآمدِ ماهور با ویلنسل، به قابلیّت‌های این ساز برای اجرای موسیقی ایرانی اشاره کرد و سرانجام، پس از ابراز علاقه و شیفتگی‌اش نسبت به سازش – که مُحسن نورانی را نیز به تأیید این علاقه در خود برانگیخت – موومان‌های «پرلود»، «ساراباند» و ژیگِ» سوییت شماره‌ی یکِ باخ برای ویلنسل را برای حضّار نواخت.
          در میانه‌ی این نشست نیز کیوان حبیب‌زاده با همراهی گیتارِ «شفق فخّارزاده» - نوازنده و مدرّسِ خوش‌‍‌قریحه‌ی گیتار - نُکتورنی سه‌موومانی از «فریدریش بِرگمولِر» را اجرا کرد که شما می‌توانید اواخر موومان دوم این اجرا را در شماره‌ی 01 پادکست موسیقیِ لینک گروه موسیقی این سایت بشنوید.
        در پایان، حضّار به تشویق پُرشور این هنرمندانِ شاخصِ هم‌ولایتی‌شان و نیز مُحسن نورانی پرداختند که گویا فردا روز ازدواج‌اش بود.