نقد شعر گیلکی
۱۳۹۱ سه شنبه ۲۱ شهريور
"غورصه"
غورصه بی غورصه
شلار نوادان تی غورصا
واهَل تی تی بوکونه لبخند تی لبه ور
دونیا هندم تی رافا ایسا
"فارسی"
غصه ات را کش نده
بگذار شکوفه کند لبخند گوشه لبت
دنیا باز هم منتظر توست
"تقسیم"
ورف كي واره
مليجكان، نهار و شامه سهم كونيدي
مي امرا
خوشانه جيك جيكه جا
ترجمه فارسي:
برف كه مي آيد
گنجشگ ها، نهار و شام را تقسيم مي كنند
با من
با جيك جيك هايشان.
"رافا"
ايتا پيل پيلي قد
ترا جخطره دام،
نيسايي مي رافا!
فارسی:
"انتطار"
به اندازه ي يك پلك زدن
تو را از ياد بردم،
منتظرم نماندي!
"مي نازنين گيلكي!"
چي تاوان وا بدم
اتو كي جه تو دوره بوم
هيزار سال، شايدم ويشتر
نقل و نبات بي
مي آبا و اجداده سفره سر
ساز و آواز ميان
اوشانه خاطرخاهي جه
اوشانه زبانه سر
كارو بار و كله گبه ميان
بنه اوسانو رسمه رسوماته جه
اتو كي مي نسل، جه تو دوره بو
چي تاوان وا بدم
مي نازنين گيلكي!
ترجمه فارسي:
"گيلكي من"
چه بايد تاوان بدهم
اينگونه كه از تو دور شدم
هزار سال و شايد هم بيشتر
نقل و نبات بودي
روي سفره اجدادم
ميان ساز و آوازشان
براي خاطر خواهي هايشان
به روي زبان آنها
كسب و كار و گپ و گفتشان
آداب و رسوم شان
اين گونه كه نسل من از تو دور شد
چه تاواني با يد بدهم
اي نازنين گيلكي م